شیخ قطب‌الدین حیدر فرزند تیمور فرزند ابوبکر فرزند سلطان شاه سالوری از شاهزادگان ازبک و از تبارخاقان ترک بوده است. وی مجذوب شیخ ابوالقاسمی شد که در زاوه سکنا داشته است و به هوای شیخ راهی این دیار گردید و در سال 618 ه.ق وفات یافت.
مجموعه قطب‌الدین حیدر شامل ارامگاه قطب‌الدین حیدر و ایوانی از مسجدجامع قدیم است. مقبره قطب‌الدین حیدر در میان محوطه زیر گنبد قرار گرفته و ضریح چوبی آن دارای تاریخ 987ه.ق است. در امتداد فضای ورودی نیز محرابی تعبیه شده است. بنای موجود در چندین دوره تاریخی مورد توجه قرار گرفته است به نحوی كه شالوده آرامگاه احتمالا در دوره تیموری با گنبد دو پوسته گسسته استوار بر تاقنماهای شانزده گانه ایجاد شده، در دوره صفویه در سال 1023ه.ق به همت خواجه سلطان محمود تربتی نیز تغییراتی در معماری آن صورت گرفته است.
در ضلع غربی مقبره قطب‌الدین حیدر ایوان مسجد جامع قدیم تربت حیدریه جلب نظر می كند. بنای مسجد جامع آجری است و تاریخ بنای آن که بر سنگ سیاه و لوح مانندی حك شده است نشان دهنده سال 1045ه.ق است وبانی ساخت مسجد نیز خواجه عبدالله فرزند درویش علی تربتی ذکر شده است.